Het traditionele ontwerp van de keuken is verdeeld in een werk- en eetgedeelte. Het werkgebied, als functioneel onderdeel van het interieur, geeft geen voorkeur aan decoratie en het creëren van een sfeer van comfort. Het is mogelijk om het doel van de ruimte te benadrukken, evenals het belangrijkste decoratieve accent in het interieur te maken, met behulp van de eetkamer in de keuken.

Ergonomie is de wetenschap van getallen, waarvoor een constructieve geometrische ruimtelijke planning nodig is. Dankzij een goede planning is het mogelijk om alle gebieden en meubelobjecten erin efficiënt en handig te rangschikken. Om de berekeningen te starten, moet u het beschikbare gebied evalueren en ruimte toewijzen voor het eetgedeelte.

Er zijn verschillende opties voor de locatie van het eetgedeelte in keukens van verschillende afmetingen en vormen:

• Enkele rij. Gebruikt voor rechthoekige lange keukens. Het meubilair van het werk- en eetgedeelte bevindt zich op één rij.
• Dubbele rij. Het meubilair bevindt zich aan tegenoverliggende wanden (al dan niet het wandvlak rakend) evenwijdig aan elkaar. Handig voor grote vierkante keukens.
• «L "gevormd. Een van de meest voorkomende manieren om meubels te rangschikken is waar een werkgebied zich langs een lange muur bevindt en na een bocht een eetgedeelte is.
• «U "gevormd. Handig voor ruimtes waar het raam zich aan de zijkant van de ingang bevindt. Het eetgedeelte bevindt zich zowel aan de randen als in het midden van de meubelcascade.
• «G "gevormd of schiereiland. Geschikt voor keukens verbonden met de woonkamer. Het meubilair van het werkgebied herhaalt de "U" -vormige manier van rangschikking, en de "hoek" is gereserveerd voor het eetgedeelte.
• het eiland. Alleen geschikt voor keukens met een grote kwadratuur. In het geval van de eilandmethode, mag de eethoek niet in contact komen met de muren of meubeldelen van het werkgebied.
• gecombineerde. Moderne ontwerpers combineren vaak verschillende soorten lay-out van het eetgedeelte, waardoor nieuwe opties worden gegenereerd. Het eetgedeelte is verbonden met het uitstekende of eilandgedeelte van het werkgebied. Dit is een zeer handige en praktische manier om keukens met een groot oppervlak van 8 vierkante meter in te richten.

Zelfs een kleine keuken heeft een eethoek nodig, maar de schaarste aan vierkante meters bemoeilijkt het bestemmingsproces. Niet zelden dekken ze door een gebrek aan ruimte het werkgebied af en verwijderen minder belangrijke delen van meubels en huishoudelijke apparaten. Deze aanpak kan het probleem oplossen, maar druist in tegen ideeën over de esthetiek en het ontwerp van de kamer. De technische kwaliteiten van ruimte kunnen worden gebruikt met verbeelding.

De locatie van het eetgedeelte op de vensterbank is erg handig, met behulp van de vensterruimte als aanrecht. Om het aantal zitplaatsen te vergroten, is de hele eetzaal voorzien van een raam. De tafel wordt geïnstalleerd op een afstand van 0,5 m of meer van de vensterbank en in de tussenruimte staan ​​stoelen of een bank. Dit helpt de vrije ruimte tussen de zones te vergroten.

U kunt ook de universele opvouwbare tafelbladen gebruiken of een plan ontwerpen om de keuken zo in te richten dat het eetgedeelte dienst doet als toog. Het is uiterst belangrijk om te overwegen dat het aanrecht afgeschuinde randen moet hebben om het bruikbare gebied te vergroten.

Dankzij het ontwerp kunt u de belangrijkste esthetische nadruk leggen, evenals het geselecteerde type lay-out benadrukken, met behulp van kleuren.

De regels die van toepassing zijn op alle soorten ozonlay-outs, ongeacht stijl en interieurkwaliteiten zijn:

• Het maken van een compositie is gebaseerd op beide delen van het interieur.
• Het markeren van het eetgedeelte met licht is verplicht.
• De vrije ruimte tussen het meubilair van de werk- en eetruimte moet minimaal 0,4 m bedragen.

Kleur is de meest effectieve manier om een ​​afzonderlijk deel van het interieur te markeren. Ongeacht de basisstijl van de kamer, moeten kleuren uitsluitend worden geselecteerd in zachte tinten, om een ​​psychologisch harmonieuze omgeving voor de eetplaats te creëren. Een warme reeks tinten "eetbare" kleuren: groen, blauw, geel, rood zullen een competent accent op de belangrijkste elementen van meubels creëren.

Voor de indeling van het eetgedeelte volgens de eilandmethode is het het beste om het spel van contrasten tussen kleuren en materialen te gebruiken. Het werkgebied is versierd met niet-markante en niet-strepende tinten bruin, wit of grijs, in tegenstelling waartegen een heldere tafel en stoelen staan.

Het eetgedeelte moet het belangrijkste, belangrijkste element van het interieur van de keuken vervullen, dus het is mogelijk om niet alleen kleur te benadrukken, maar ook stilistische technieken. Het contrast van stijlen is vrij moeilijk te formaliseren als de keuken een oppervlakte heeft van maximaal 8 vierkante meter. Indeling van twee afzonderlijke stijlen vereist een volledige verdeling van het gebied in werken en dineren, die elk voldoende ruimte innemen (vanaf 4 vierkante meter).

In het geval van eilandverdeling is dit een haalbare en ontwerp-correcte ontwerpoptie. Door een stijl te kiezen voor het ontwerp van elk van de zones, is het mogelijk om geen parallellen van verwantschap en compatibiliteit te trekken, maar vooral op basis van de functionele en esthetische vereisten van de zone. Hoe meer contrast en helderder de combinatie van stijlen, hoe spectaculairder de compositie van het interieur zal zijn.

Het maken van de keuken in een enkel interieur, volgens de regels voor de vorming van een integrale samenstelling, onderscheidt de eetkamer zich door decoratieve decoraties en een nadruk op materialen.

Er zijn een aantal technieken die kunnen worden gebruikt om het eetgedeelte in de keuken te markeren:

• De vloer gebruiken. De vloer scheidt het eetgedeelte en het werkgedeelte. Dit kan een type coating in verschillende kleuren zijn of twee verschillende soorten vloeren.
• De muren gebruiken. In het werkgebied zijn de muren bekleed met waterdichte en gemakkelijk afwasbare materialen, terwijl in de eetzaal meer "comfortabele" materialen worden gekozen, die meestal worden gebruikt in de wandbekleding van woonkamers.
• Het plafond gebruiken. Het plafond is ook betrokken bij het ontwerp en de toewijzing van zones. Het is mogelijk om zwevende structuren met meerdere niveaus te gebruiken, met behulp waarvan niet alleen de zone wordt onderscheiden, maar ook de verlichting gunstig wordt geleverd.
• Met behulp van decoratieve elementen. Decor, in elk van zijn uitingen, is voldoende. Textiel: tapijten, gordijnen en panelen, evenals tafelkleden. Keramiek: vazen, schalen. Aanvullende elementen: kunstfruit en ikebana, waardoor een kleuraccent ontstaat.
• Met behulp van materialen en meubels. Het verschil in materialen voor de vervaardiging van meubels zorgt voor een uitstekend intern contrast.

Voor het ontwerp van de eetkamer van de keuken is het het beste om de klassieke interieurstijlen te gebruiken, die worden gekenmerkt door het gebruik van natuurlijke materialen, warme kleuren, open verlichting en gematigde decoratie. U kunt verschillende functies van een klassiek interieur combineren met moderne vertegenwoordigers. In een modern, technisch uitgerust interieur ziet het werkgebied er harmonieus uit, aangevuld met de zachte vormen van de klassiekers om het eetgedeelte te ontwerpen.