Japans landschap

Oosterse trends zijn vandaag relevant. De Europese cultuur verwelkomt exoten en, samen met spirituele oefeningen, originele recepten van gerechten en tradities, kiest het Japanse model voor de inrichting van de site. De ideeën van de oostelijke richting verschillen duidelijk van de klassieke ontwerptechnieken. Tegelijkertijd zijn vrijheden in creativiteit uitgesloten en is het ontwerp te wijten aan strikte onderwerping aan een bepaald onderwerp.

De Japanse tuin is een filosofie van wijsheid, een plek voor ontspanning en contemplatie. De ruimte die de semantische lading draagt, is gebouwd op miniatuur, symbolen en ordelijkheid. De organisatie van het landschap wordt geïdentificeerd met rust en houdt onthechting in. Het concept belijdt het principe van de fusie van natuur en mens en impliceert een verandering van landschappen, complementaire composities met de opname van onafhankelijke elementen die zich in eenzaamheid bevinden.

Het is realistisch om de stijl en externe omgeving van foto's te reproduceren, maar een nauwkeurig beeld vereist onderdompeling in de cultuur van het land om volledige plots te creëren. Het moet aanwezig zijn plot "schetsen" van dwergplanten, dennen, bamboe, steen toegestane maten, reservoir. De ontwerptaak ​​is om de chaotische conglomeratie van conglomeraten te vermijden en de ruimte te vullen met het rustige geluid van een natuurlijke symfonie.

De directionele vector in de organisatie van de site is gericht op het creëren van illusies en imitaties. Omdat de Japanse stijl te wijten is aan de aanwezigheid van de vijver, bij afwezigheid van water op de site, is het mogelijk af te zien van "golven" in het zand. Het belangrijkste is om de Japanse plot in miniatuur te herhalen op de manier van kare-sansui ("droog" landschap).

Een abstracte stroom is bedekt met stenen volgens ontwerpvereisten. Als grijsblauwe kleur vereist is voor kleurharmonie, is het bed versierd met leisteen of basalt. Kalksteen en marmer van melkachtige toon vormen lichte accenten, veelzijdig graniet laat toe om samen te smelten met natuurlijke verven vanwege "aardse" tinten.

Een verbluffend effect wordt geproduceerd door een verstrooiing van gepolijste middelgrote kiezelstenen en glazen bollen die de ruimte opvullen tussen de totale in blauw geverfde conglomeraten. Om de blauwe uitgestrektheid van water te dupliceren, morst de bugel over het oppervlak van het zand met voorlopige verwijdering van de zode laag.

Desalniettemin zal het creëren van een levende bron de natuurlijke omgeving ondersteunen en zal het de belangrijkste focus van de tuin worden. De locatie van de bron suggereert een heuvel met zware keien of een alternatief in de vorm van een heuvel met een pad geplaveid met kiezelstenen of keien.

In het project van het organiseren van een kunstmatige bron wordt een routepatroon van waterbeweging bedacht dat een gebied met groene ruimtes bestrijkt. Het is ingesloten in een gesloten cyclus en het circulatieprincipe is gebouwd op de overloop van water uit de bron, het naar het onderste reservoir te verplaatsen en langs de ondergrondse pijp onder de druk van de pomp naar het startpunt te bewegen.

Met een helling met een helling wordt het probleem van hoekgraden niet in overweging genomen, maar met een vlak oppervlak moet je een heuvel maken, waarbij de bron op de heuvel in de vorm van een "huilende steen" wordt geplaatst. Een interessante optie bij de constructie van een keermuur is het overwegen van een versie van een stenen grot, of het idee van een statische ondersteuning met een kan wordt vertaald in realiteit.

Voor een gelijkmatige stroom zijn stappen met een verschil van enkele centimeters door elke meter verharde lengte voldoende. De kabbelende beekjes moeten langs een kiezelpad met hoge drempels bewegen. In het geval van een hellend terrein is het raadzaam om een ​​cascade-stroom te laten lopen. Tiers worden gevormd met behulp van stenen trappen en hun aantal verdiepingen hangt alleen af ​​van de mogelijkheden.

Als je je herinnert dat steen en water de belangrijkste componenten van het ontwerp zijn, zal het de motieven van het Japanse genre blijken te ondersteunen. De vijver volgt meestal de omtrek van het hiëroglief "hart", en grote keien rond de omtrek van het wateroppervlak lijken op eilanden en worden geassocieerd met de locatie van het land.

Er zijn veel manieren om een ​​vijver te organiseren. Filmcontainers, vooral van butylrubber, houden water perfect vast, worden op bestelling gemaakt en zijn klaar om elke configuratie te demonstreren. Een PVC-kom is een van de echte methoden om een ​​vorm te kiezen. Het polyvinylchloridemembraan wordt gepresenteerd in verschillende kleuren, in tegenstelling tot de hierboven aangegeven kleur, waardoor de bodem groen, bruin of passend bij de lucht kan zijn.

Je hoeft alleen de randen ijverig uit te lijnen met behulp van een niveau om de tekenen van de kunstmatige oorsprong van het reservoir visueel glad te strijken. Desgewenst kunt u een meertrapscapaciteit installeren, die er veel interessanter uitziet en niet gecompliceerd is door de installatie. In de laatste fase is het toegestaan ​​om grond toe te voegen en vorstbestendige en vochtminnende planten te planten. De versie met een concrete versie wordt als klassiek beschouwd en wordt vaak gevonden bij het ordenen van een site.

Traditioneel vereist een kunstmatige vijver de toevoeging van stenen installaties, waarvan het voorrecht wordt aangegeven door de noodzaak om het gebied te bestemmelen of objecten te maskeren die uit de stilistische richting vallen. In feite dupliceren ze het reliëf van de hellingen en accepteren ze vaak geen esthetisch polijsten vanwege het behoud van hun originaliteit.

Daarom lijken keien of keien, bedekt met mos of paden van conglomeraten, met chaotisch gekiemd gras, nauwkeurig natuurlijke percelen over de hele lengte te kopiëren, lijken ze verlaten en bevroren in de tijd. Je kunt eigenlijk op elke plek een rotstuin maken en daarbij, indien nodig, een ongepaste sloot, helling afdekken en er een rotstuin of rotstuin van maken. Alles is logisch, verklaarbaar en onderling verbonden. Het is geweldig als er afwatering is op de gekozen plaats en deze actief wordt opgewarmd door de zon. Het is niet nodig om het gebied rommelig te maken, maar het is ook niet nodig om de ruimte saai en levenloos te laten.

Het rangschikken van stenen is een kunst en het schema omvat hun groepering in een oneven hoeveelheid. Kies voor drie grote keien voor de fundering en stenen boetes van hetzelfde type voor decoratie. Plaats in het midden een grote kei naast de andere twee, inferieur in grootte. De symbolische compositie is gerelateerd aan de triade in het boeddhisme, en in Japan betekent het een plaats voor spirituele oefeningen, en de gevormde ruimtelijke driehoek zal bijdragen aan de accumulatie van positieve energie.

Een tuin van dit type verschilt van een alpiene heuvel in de aanwezigheid van een gelijkmatig reliëf, weinig planten en nadruk op grootte. De openingen tussen de fragmenten zijn opgevuld met grind en als er behoefte is aan een spel van contrasten, moeten lichte steentjes in de donkere formaties worden gegoten en het proces moet precies het tegenovergestelde worden herhaald in de tegenovergestelde combinatie.

Gekleurde kalksteen, besprenkeld op een vruchtbare laag met geplante planten, is geschikt voor kalksteen. De rotstuin mag een architectonische vorm hebben, aangegeven door zware stenen, in het gezelschap van kruipende plantensoorten die kenmerkend zijn voor het groeien op de hellingen.

In een klein gebied is een miniatuurversie georganiseerd, waar een aangelegde dia van bemoste stenen en korstmossen alleen vanuit spectaculaire gezichtspunten kan worden bekeken. Ze worden één voor één geplaatst, in de hoeveelheid van drie of vijf met de illusie van perceptie van vervallen rotsen.

Iedereen heeft gehoord over de rotstuin en kent "in het gezicht" een kunstmatige glijbaan gemaakt van stenen, met planten die zich een weg banen tussen keien en keien, gebouwd naar analogie met de rotstuin. Voor decoratie worden voornamelijk meerjarige en bolvormige soorten gebruikt met een voorkeur voor uniformiteit in ontwerp. Helderheid is vermoeiend voor de ogen en wekt gedachten op. Design wordt in principe gekenmerkt door gedempte kleuren, geluiden en gevoelens. Groen wordt herkend als de dominante toon, de galerij van het herfstpalet wordt als hulp beschouwd.Wit is volledig uitgesloten - een symbool van verdriet en rouw.

Wat planten betreft, wordt de voorkeur gegeven aan soorten die zijn aangepast aan het klimaat en die gemakkelijk een bepaalde vorm aannemen. Dit zijn dennen, dwergsparren, rododendron, azalea, buxus, esdoorn, berberis, sakura, kweepeer. In de oosterse cultuur domineren drie soorten bomen:

-Plum - zijn bloei wordt geïdentificeerd met de komende lente;

-Bamboo - een teken van flexibiliteit en betrouwbaarheid;

– Pijnboomals de personificatie van de niet-aflatende geest;

Hun kronen hebben de vorm van een kleine bal, kegel of getrimd door stappen. Varens, bladverliezende variëteiten en irissen zijn ook in het voordeel. Weelderig gebladerte en een overvloed aan kleuren zijn in tegenspraak met het oosterse concept.

Een interessant kenmerk van tuinpaden. Rechte segmenten zijn uitgesloten, bochtige paden houden zich niet aan strikte parameters en ik heb willekeurige parameters. Meestal geplaveid met platte conglomeraten. Ze worden aangevuld door een ander belangrijk onderdeel in de decoratie - Japanse lantaarns in steen.

Oude vazen, torentjes, banken en keramische bloembedden met bescheiden bloemen zijn ook kenmerkend voor de inrichting van het landschap. Een stijlvolle toevoeging staat het hek van bamboe en sodzu - een uniek patroon van bamboestammen, aangelegd op het water, en symboliseert de vergankelijkheid van de tijd.

Bruggen, talloze stenen trappen, tsukubai - een miniatuurzwembad in een gebeeldhouwde steen voor het wassen van de handen vóór de theeceremonie, vul het ontwerp met betekenis. Karakteristieke asymmetrische vormen en gebogen lijnen helpen de klassieke plots van Japans ontwerp op de meest betrouwbare manier te reproduceren.